Voreerst wil uw correspondent – een levenslange snowboarder slash old-ass-man – graag officieel verklaren dat hij een ondubbelzinnige fan is van Burton.

Ik rijd al langer op hun producten dan de meeste van de hoogvliegende jongens en meiden op hun huidige rooster in leven zijn. Boards, boots, jassen, broeken, mooie snowboard sokken. Ik heb zelfs Burton-bagage.

Daarom is het moeilijk om toe te geven dat de emotie die ik voelde toen ik hoorde dat ze hun ontwerp voor de Olympische winteruniformen van 2018 hadden vrijgegeven, … totale terreur was. Een terreur die voortkomt uit de wetenschap dat hun laatste twee Olympische uniform inspanningen (gemaakt voor de 2010 en 2014 spelen, respectievelijk) waren, om het grootmoedig te zeggen, de spullen van nachtmerries.

Ol ‘Jake & Co had een veelbelovende Olympische start terug in 2006, het uitrusten van de Torino-ploeg in ijzige witte krijtstrepen die doen denken aan vintage Yankees jerseys. Niet een Bombers fan persoonlijk, maar ik hield van de vibe: schoon, helder, onmiskenbaar American.

Toen kwam de Vancouver spelen, wanneer de “onmiskenbaar Amerikaanse” traject draaide duidelijk in de trailer park. Ik keek vol afschuw toe hoe Amerika’s beste en kurkentrekkerigste rijders het podium betraden in een outfit die was ontworpen om eruit te zien als een geruit overhemd en een spijkerbroek. Spijkerbroeken. Op de Olympische Spelen. Ik voelde me echt slecht voor die ploeg. Ik weet dat deze kinderen “uitmuntend in het veld” zijn, maar om ze daarom voor de hele wereldgemeenschap als vogelverschrikkers gekleed te laten gaan? Wreed.

Daarna kwam Sochi, waar ik moest concluderen dat Burton’s design team acid had genomen in een kringloopwinkel tijdens het bladeren door oude foto’s van Emmet Kelly. Ik heb gelezen dat ze de term “heirloom hippie” gebruikten om deze esthetiek te beschrijven. Met een strak gezicht. Ik beloof dat ik dat niet verzonnen heb.

Dus terug naar mij, terecht versteend bij de 2018 daling: wat kan er nu nog komen? En toen zag ik het. En zoals Harry die Lloyd aanspreekt op een eenzame landweg in Dumb and Dumber, fluisterde ik tegen mezelf:

“Oh Burton. Net toen ik dacht dat je niet dommer kon zijn, ga je en doe je zoiets als dit … EN REDEEM JEZELF TOTAL!”

De PyeongChang inspanning is gewoon … perfectie. Vierde keer is scheepsrecht. Ere wie ere toekomt – de NASA ruimtepak back-catalogus is geen grondgebied ik zou hebben gedacht om mijn voor Amerikaans-geïnspireerde technische bovenkleding. En dat is gewoon gek, want ruimtepakken zijn zonder twijfel de meest technische bovenkleding die Amerika ooit heeft geproduceerd. We liepen op de maan in die dingen!

Deze kit is het bewijs dat je niet hoeft na te denken over dingen, mits je er goed over nadenkt – schoon en gestroomlijnd, met subtiele design aanwijzingen die minimaal zijn, maar super impactvol: van de gewatteerde articulatie van de gewrichten tot de schouderpositie van de vlag patch tot de ontzagwekkende retro lettertype.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat de spaceman gemaakt is van een eigen aluminium gecoate stof die niet alleen zeer technisch is vanuit het oogpunt van de rijder, maar ook dat zilveren “een kleine stap voor een man” gevoel uitstraalt.

En een grote sprong voor Burton. Gefeliciteerd, jullie hebben het in een baan om de aarde gebracht met deze.