De zeevisserij in de regio is goed voor 70% van de Mexicaanse visvangst, een sector die wordt gedomineerd door kleinschalige, ambachtelijke vissers. Helaas is de visserijdruk schadelijk voor het systeem – er zijn 1500 kustnederzettingen en de bevolking groeit snel, wat leidt tot een toenemende visserijdruk. Er zijn nu zo’n 23.000 ambachtelijke vissersboten, een toename van 30 procent tussen 2006 en 2015. Deze vangen elk jaar meer dan 200.000 ton vis.

Terwijl overal in de Golf wordt gevist, spelen bepaalde belangrijke habitats een belangrijke rol bij het verbeteren van de visproductie, waaronder mangroven, maar ook offshore rotsachtige riffen en gebieden met sargassum (groot zeewier). De partners van Mapping Ocean Wealth bij het Scripps Institution of Oceanography, Comunidad y Biodiversidad A.C. en het Centre for Marine Biodiversity and Conservation in La Paz, Mexico, werken aan een reeks gedetailleerde kaarten om de patronen van de visproductie en -vangsten te onderzoeken en na te gaan hoe deze samenhangen met de verschillende habitats.

De aanpak bestaat erin recente gegevens over visvangsten te gebruiken om te begrijpen hoeveel er wordt gevangen en waar. Ook worden visopnamen in het water gebruikt om een model te maken van de biomassa onder water en om inzicht te krijgen in de verbanden tussen de verschillende vissen en hun habitats. Parallel daaraan hebben we habitatkaarten opgesteld. Mangroven waren al goed in kaart gebracht, maar voor riffen en sargassum moesten we gebruik maken van benaderingen op basis van potentiële verspreidingsmodellen.

We zullen een nieuwe methode ontwikkelen om de visserijdruk in de hele Golf te schatten die helpt om de aandacht te vestigen op gebieden die bijzondere zorgen baren, zoals gebieden met een belangrijke habitatdekking, een hoge visserijdruk, maar lage totale vangsten. Dit werk is nog aan de gang, maar we kunnen nu al zien dat de visserijdruk nauw samenhangt met belangrijke, van habitats afhankelijke soorten, en dat de visserij achteruitgaat. De volgende stappen zullen het MOW-team in staat stellen beter te begrijpen welke visserijniveaus duurzaam zijn, en gebruik te maken van scenariomodellering als informatiebron voor mogelijke beheersbenaderingen. Sommige van de visserijgegevens zouden bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt om een regionaal netwerk van “no take”-zones in de Golf van Californië te ontwerpen.

Wat de modellen laten zien

• Er is relatief weinig overlap tussen mangroven en rotsriffen, terwijl sargassum vaak gekoppeld is aan rotsriffen, met name in het noorden.
• Onder water liggen de gebieden met de hoogste visbiomassa consequent in de zuidelijke helft van de Golf
• De hoogste economische waarden voor vis (deels gerelateerd aan biomassa, maar ook bepaald door soorten), zijn geclusterd rond de Midriff-eilanden in de noord-centrale Golf, rond het zuidoostelijke schiereiland, en rond Puerto Vallarta
• De eerste schattingen suggereren dat de ambachtelijke vissersvloot niet duurzaam is, en de nettowaarde van de visbiomassa elk jaar met 2% vermindert.
• In dit tempo zou de economische waarde van de visbiomassa in de Golf wel eens binnen 40 jaar verhoudingsgewijs uitgeput en verwaarloosbaar kunnen zijn.

Lees het rapport hier