Carriere begin: 1987-1991Edit

In 1987 werd Patterson als soloartiest getekend bij Eazy-E’s Ruthless Records, terwijl hij nog op de middelbare school zat. Toen Ice Cube een jaar ging studeren, werd Ren echter gevraagd om nummers te schrijven voor het in aanbouw zijnde Eazy-Duz-It. Na meer dan de helft van het album geschreven te hebben, werd MC Ren gevraagd om bij de groep N.W.A. te komen. Ze begonnen meteen aan het album Straight Outta Compton. Met een budget van 8.000 dollar was het album in vier weken klaar en werd het in augustus 1988 uitgebracht. Aangedreven door “Fuck tha Police”, werd het album een groot succes, ondanks een bijna volledige afwezigheid van radio-airplay of grote concerttournees. De FBI stuurde Ruthless een waarschuwingsbrief in reactie op de inhoud van het nummer.

Een maand na Straight Outta Compton werd Eazy-Duz-It uitgebracht, met teksten die grotendeels door Patterson waren geschreven, met bijdragen van Ice Cube en The D.O.C..

Na Ice Cube’s vertrek uit de groep in 1989, bracht N.W.A snel de EP 100 Miles and Runnin’ uit met teksten geschreven door Patterson, met bijdragen van The D.O.C. Het tweede volledige studioalbum van de groep, Niggaz4Life, werd het volgende jaar uitgebracht. Het verkocht 955.000 exemplaren in de eerste week en werd het eerste rap album dat op #1 binnenkwam in de Billboard charts. Dit album zou het laatste van de groep worden, omdat Dr. Dre de groep verliet vanwege financiële geschillen met Jerry Heller.

Volgens Patterson was het de algemene mening dat Heller degene was die hun verdiende:

We vonden dat hij niet verdiende wat hij kreeg. Wij verdienden die shit. Wij waren degenen die de platen maakten, in busjes reisden en overal naartoe reden. Je doet al die verdomde shows om bekend te worden, en dan kom je thuis in een verdomd appartement. Dan ga je naar zijn huis, en deze klootzak woont in een herenhuis. Er is bladgoud versiering in de badkamer en allerlei andere shit. Je denkt, “Man, fuck dat.”

Solo carrière: 1992-hedenEdit

Toen N.W.A uiteenviel, begon Patterson met de opnames van zijn eerste solorelease getiteld Kizz My Black Azz. De 6 tracks tellende EP werd volledig geproduceerd door DJ Bobcat, met uitzondering van één nummer dat Patterson zelf produceerde. De EP, die in de zomer van 1992 werd uitgebracht, was een hit, zowel commercieel als kritisch. Zonder enige radio-aandacht werd de EP binnen 2 maanden platina.

Patterson begon eind 1992 met de opnames voor zijn debuutalbum, dat op dat moment Life Sentence heette. Tijdens het opnameproces sloot Patterson zich aan bij de Nation Of Islam met begeleiding van DJ Train. Dit zorgde ervoor dat hij Life Sentence moest schrappen, en Shock Of The Hour werd eind 1993 uitgebracht. Het album debuteerde op #1 in de R&B charts en verkocht 321.000 exemplaren in de eerste maand. Shock of the Hour werd beschouwd als meer gefocust, maar nog controversiëler, en critici beschuldigden hem er opnieuw van anti-blank, misogynistisch en antisemitisch te zijn. Het album is thematisch verdeeld in twee delen; de eerste helft behandelt sociale kwesties zoals het gettoleven, drugsverslaving, racisme en armoede. De tweede helft laat Patterson’s politieke kant zien, aangezien deze helft werd opgenomen nadat hij lid werd van de Nation of Islam. Het album bevat de hitsingles “Same Old Shit” en “Mayday On The Frontline”.

Na 2 jaar niet met elkaar gesproken te hebben, kwam Patterson in 1994 weer samen met Eazy-E voor hun duet song “Tha Muthpukkin’ Real” geproduceerd door DJ Yella, met Patterson co-producerend. Drie maanden later, op 26 maart 1995, zou Eazy-E sterven aan de complicaties van AIDS. Het nummer “Tha Muthpukkin’ Real” werd uitgebracht als single in 1995.

Patterson kwam al snel in zwaar weer terecht toen zowel DJ Train als Eazy-E stierven voor de release van The Villain in Black. Het album, dat begin 1996 werd uitgebracht en Patterson’s eerste poging vertegenwoordigde om de G-funk sound van Dr. Dre’s The Chronic te imiteren, werd niet goed ontvangen door de critici. Het werd ook zwaar bekritiseerd voor wat velen zagen als Patterson’s toegeven aan gangsta rap ten koste van een vermindering van de sociaal-politieke inhoud gevonden op zijn eerdere releases. Het album debuteerde op #31 in de pop-charts, met in de eerste week een verkoop van 31.000 exemplaren. Tegen de tweede maand waren er 131.000 exemplaren van verkocht.

Voordat hij Ruthless verliet, bracht Patterson in 1998 Ruthless for Life uit, dat een kleine comeback bleek en matig verkocht. Het album bevat Ice Cube, Snoop Dogg, RBX en 8Ball & MJG, en anderen. Dit was de eerste keer dat Patterson met nieuwe producers werkte. Tegen het einde van 1998, had Patterson Ruthless verlaten.

Op 31 oktober 2009, Patterson bracht zijn vierde studio-album getiteld Renincarnated, dat werd uitgebracht onder zijn eigen platenlabel Villain. Renincarnated werd alleen uitgebracht in de VS.

Patterson werkt aan zijn tweede EP, getiteld Rebel Music. Deze zou oorspronkelijk eind 2015 uitkomen, maar is nog steeds niet uitgebracht. Tot nu toe zijn er twee singles uitgebracht: de titeltrack, “Rebel Music”, en “Burn Radio Burn”. De officiële remix voor “Rebel Music” werd uitgebracht in juni 2014, en bevat Ice Cube. De officiële remix voor “Burn Radio Burn”, ook onuitgebracht, bevat Chuck D van Public Enemy. De EP is ingesteld om te worden geproduceerd door E-A-Ski.

Samenwerkingen: 1987-hedenEdit

In 1988 leverde Patterson een bijdrage aan Eazy-Duz-It. Hoewel officieel uitgebracht als een solo album door Eazy-E, hebben verschillende artiesten bijgedragen. Patterson; de enige gast rapper op het album, heeft raps van zijn eigen op bijna de helft van het album. Het album werd geproduceerd door Dr. Dre en DJ Yella, terwijl Patterson, Ice Cube en The D.O.C. de teksten schreven.

In 1990 produceerde Patterson het debuutalbum voor zijn protege groep CPO, getiteld To Hell and Black. De groep bestond uit CPO Boss Hogg, DJ Train, en Young D. Na de release van hun debuutalbum, werd de groep ontbonden. CPO Boss Hogg ging een solocarrière tegemoet en speelde mee op spraakmakende albums van N.W.A, Dr. Dre en Tupac, terwijl DJ Train bij Patterson bleef.

In 1993 introduceerde Patterson een nieuwe groep genaamd The Whole Click. De groep bestond uit Patterson’s oude medewerker Bigg Rocc, Grinch, Bone en Patterson’s broer, Juvenile. De groep verscheen voor het eerst op Pattersons debuutalbum Shock of the Hour. Het collectief ging later uit elkaar. Bigg Rocc bleef samenwerken met Patterson, featuring hem op al zijn solo albums.

In 2000, verscheen hij op het nummer “Hello”, dat Dr Dre en Ice Cube op Ice Cube’s War & Peace Vol. 2 (The Peace Disc) album. Hij deed mee aan de Up In Smoke Tour datzelfde jaar om zijn vers te rappen op het nummer. Hij verscheen ook op de posse cut “Some L.A. Niggaz” van Dr. Dre’s album uit 2001.

Patterson’s recente werk verscheen op enkele meer politiek georiënteerde projecten met Public Enemy, met name Paris’s album Hard Truth Soldiers Vol. 1 en op Public Enemy’s album Rebirth of a Nation. Paris verklaarde in een interview met rapstation.com dat: “MC Ren is met pensioen en zal, voor zover ik weet, geen full-length album maken. Ik kom bij hem voor verses, dat is het zo’n beetje.”

In april 2016 herenigde Patterson zich met de voormalige leden van N.W.A op Coachella.

In juli 2017 tweette Patterson dat hij nog steeds werkte aan zijn Rebel Music EP, en dat het geen feature zou hebben.