Images

Er is nog geen afbeelding die dit anatomische deel bevat.

Beschrijving

De niertubuli, waaruit de nier voor het grootste deel bestaat, beginnen in de corticale substantie, en eindigen, na een zeer omslachtig parcours door de corticale en medullaire substanties, tenslotte aan de apices van de nierpiramides door open monden, zodat het vocht dat zij bevatten, door de kelken, in het nierbekken wordt geledigd.

Als men het oppervlak van een van de papillen met een lens bekijkt, ziet men dat het bezaaid is met minuscule openingen, de openingen van de niertubuli, zestien tot twintig in getal, en als men druk uitoefent op een verse nier, ziet men urine uit deze openingen stromen.

De tubuli beginnen in het convoluerende deel en de renale kolommen als de nierlichaampjes, dat zijn kleine afgeronde massa’s van een dieprode kleur, variërend in grootte, maar met een gemiddelde van ongeveer 0,2 mm. in diameter. Elk van deze lichaampjes bestaat uit twee delen: een centrale glomerulus van vaten, en een vliezig omhulsel, het glomerulaire kapsel (kapsel van Bowman), dat het kleine zakachtige begin is van een niertubule.

De niertubuli, beginnend in de nierlichaampjes, vertonen tijdens hun verloop vele veranderingen van vorm en richting, en zijn gedeeltelijk in de medullaire en gedeeltelijk in de corticale substantie vervat.

Aan hun verbinding met het glomerulaire kapsel vertonen zij een enigszins ingesnoerd gedeelte, dat de hals wordt genoemd. Daarachter wordt de tubulus convoluut, en vervolgt een aanzienlijk verloop in de corticale substantie die de proximale convoluutbuis vormt. Na enige tijd verdwijnen de convoluties en nadert de buis de medullaire substantie op een min of meer spiraalvormige wijze; dit gedeelte van de tubulus wordt de spiraalbuis genoemd. Gedurende dit gedeelte van hun traject zijn de tubuli van de nieren geheel in de corticale substantie ingesloten, en vertonen zij een tamelijk uniform kaliber. Zij gaan nu de medullaire substantie binnen, worden plotseling veel kleiner, recht van richting, en dalen over een variabele diepte af in de piramiden, en vormen het dalende deel van de lus van Henle. Op hun beurt buigen zij zich om en vormen wat de lus van Henle wordt genoemd, en opnieuw opstijgend worden zij plotseling vergroot, waardoor zij de opgaande ledemaat van de lus van Henle vormen, en de corticale substantie weer opnemen. Dit deel van de tubulus stijgt een korte afstand, waarna het weer verwijd, onregelmatig en hoekig wordt. Dit gedeelte wordt de zigzag tubulus genoemd; het eindigt in een gekonvolueerde buis, die lijkt op de proximale gekonvolueerde tubulus, en de distale gekonvolueerde tubulus wordt genoemd. Deze eindigt weer in een smalle verbindingsbuis, die uitmondt in de rechte of verzamelbuis.

In deze definitie is tekst opgenomen uit een publiek domein editie van Gray’s Anatomy (20e Amerikaanse editie van Gray’s Anatomy of the Human Body, gepubliceerd in 1918 – van http://www.bartleby.com/107/).

Anatomische hiërarchie

Algemene anatomie > Urinewegstelsel > Nier > Nierbekken > Niertubulus