Water speelt een belangrijke rol in al onze dagelijkse activiteiten en het totale verbruik ervan neemt elke dag toe als gevolg van de toenemende regeling van de levensstandaard van de mensheid. Iran is gelegen in de droge gordel van de aarde, waar bijna 70% van het gebied is gelegen in dorre en semi-aride gebieden. Op dit ogenblik beleeft Iran een ernstige watercrisis. Volgens de prognoses zal het totale jaarlijkse hernieuwbare water per hoofd van de bevolking van het land in 2021 ongeveer 800 m3 bedragen, wat minder is dan de mondiale drempel van 1000 m3. In deze context lijkt ontzilting van zeewater een potentiële oplossing om te voldoen aan de vraag naar en het aanbod van water in Iran, aangezien het land omgeven is door drie belangrijke watermassa’s: de Kaspische Zee in het noorden en de Perzische Golf en de Zee van Oman aan de zuidelijke grenzen. Jaarlijks wordt ongeveer 120 miljoen kubieke meter zoetwater geleverd door conventionele ontziltingsinstallaties die in de zuidelijke kustgebieden van Iran zijn gecentraliseerd. De met fossiele brandstoffen aangedreven ontziltingssystemen zijn niet langer duurzaam om de watercrisis in het land te overwinnen, vanwege zowel het risico van uitputting van de beschikbare energiebronnen als de toename van de uitstoot van broeikasgassen. Iran heeft echter een uitstekend potentieel aan zonne-energie van ongeveer 15,3 kWh/m2/dag, dat effectief kan worden benut om ontziltingsprocessen uit te voeren. Daarom is in de moderne tijd zonne-ontzilting een opkomende oplossing om de waterkloof in het land te dichten door de vereiste verandering in termen van beleid, financiering en regionale samenwerking te overwegen om deze alternatieve methode van ontzilting tot een succes te maken.