Claude Monet werd geboren in Parijs en groeide op in Le Havre in Normandië. Toen hij de schilder Eugène Boudin (1824-1898) ontmoette, begon hij naar de natuur te schilderen. Vervolgens verhuisde hij in 1859 naar Parijs, waar hij in het atelier van Charles Gleyre (1806-1874) de schilders Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), Alfred Sisley (1839-1899) en Frédéric Bazille (1841-1870) ontmoette. Edouard Manet had een invloed op hem in het begin van de jaren 1860, hoewel hij zijn persoonlijke, informele stijl ontwikkelde in zijn landschappen. Nadat hij tijdens de Frans-Pruisische oorlog van 1870 zijn toevlucht had gezocht in Londen, keerde Monet terug naar Frankrijk om zich in Argenteuil te vestigen. Claude Monet staat bekend als een van de beroemdste schilders van de impressionistische beweging, die haar naam ontleende aan een van zijn schilderijen, Impression, soleil levant , uit 1872 (Musée Marmottan, Parijs). Vanaf 1874 nam hij deel aan de meeste impressionistische tentoonstellingen. In 1883 vestigde hij zich in Giverny in Normandië. In deze periode begon hij series te schilderen met bepaalde onderwerpen: hooibergen, populieren, de kathedraal van Rouen, enz. Vanaf het einde van de jaren 1890 tot aan zijn dood in 1926, wijdde de schilder zich aan de panoramische serie Waterlelies, waarvan het Musée de l’Orangerie een unieke serie bezit. De kunstenaar ontwierp verschillende schilderijen speciaal voor het gebouw en schonk zijn eerste twee grote panelen aan de Franse Staat als een symbool van vrede op de dag na de Wapenstilstand van 12 november 1918. Hij ontwierp ook een unieke ruimte bestaande uit twee ovale zalen in het museum, waardoor de toeschouwer, in Monets eigen woorden, “de illusie krijgt van een eindeloos geheel, van water zonder horizon en zonder oever”, en waardoor de Waterlelies van het museum een werk zijn dat nergens ter wereld zijn gelijke kent. De Walter-Guillaume Collection bezit ook het schilderij Argenteuil van Claude Monet uit 1875. Dit werk is een alleenstaand voorbeeld in deze collectie. In feite is het aan Domenica te danken dat dit werk rond 1955 in de collectie is gekomen.