Congress spending and wasting your money.
getty
De pandemie van het coronavirus duwde de overheid in de spreekwoordelijke hoek, waardoor ze zwaar moest lenen van de toekomst om een ernstige bedreiging van vandaag af te wenden. Zonder deze interventie zou de Amerikaanse economie zich in een veel ergere recessie of mogelijk zelfs een depressie bevinden. Ook al was buitensporig lenen misschien het minste van twee kwaden, de ontluikende schuld zal gevolgen hebben voor de toekomst. De schuld nadert de 27 biljoen dollar, en zal naar verwachting oplopen tot 78 biljoen dollar* in 2028, wat grote uitdagingen met zich meebrengt. Hoe is de staatsschuld veranderd tijdens vorige presidentiële regeringen? Hoe zal een overwinning van Biden of Trump in november de toekomst beïnvloeden? Hoe zal de huidige fiscale crisis de toekomstige belastingen beïnvloeden?
*Bron: usdebtclock.org
Nationale schuld: een historisch perspectief
De nationale schuld is een routinematig onderdeel van de federale begroting sinds president Nixon in 1971 de goudstandaard verliet. Sinds 1971 heeft de federale begroting slechts in 4 van de 48 jaren een overschot vertoond, ofwel in 8,0% van de tijd. Bovendien was het gemiddelde begrotingstekort vóór 1971 gering omdat Washington zich meer terughoudend opstelde bij zijn uitgaven. Toen de goudstandaard eenmaal was afgeschaft, vielen de kluisters echter weg omdat het Congres kon stemmen om een nieuwe, hogere kredietlimiet vast te stellen, indien nodig. De volgende grafiek toont het overschot/tekort van de federale overheid van 30 juni 1901 tot 30 september 2019. Nogmaals, merk op hoe de dingen drastisch veranderden nadat de goudstandaard werd afgeschaft.
Federaal begrotingsoverschot/tekort 1901 tot 2020
Federal Reserve Data: FRED
De volgende grafiek toont de omvang van de schuld aan het begin van de ambtstermijn van elke president, te beginnen met Jimmy Carter in januari 1977. De grafiek heeft een kleurcode voor de politieke partijen.
Nationale Schuld van Jimmy Carter tot Donald Trump
MJP
Toen Jimmy Carter aantrad, bedroeg de schuld 669,2 miljard dollar. Vier jaar later, aan het einde van zijn ambtstermijn, was de schuld opgelopen tot 964,5 miljard dollar. De schuld steeg met $ 1,77 biljoen tijdens de twee termijnen van Reagan; $ 1,4 biljoen onder Bush de oudere; $ 1,5 biljoen onder Clinton; $ 5,3 biljoen onder Bush de jongere; $ 8,7 biljoen tijdens het presidentschap van Obama; en $ 3,3 biljoen onder president Trump, tot januari 2020.
De volgende grafiek toont de procentuele toename tijdens elke president.
President-Carter tot Trump
MJP
President Carter, samen met een door de Democraten gecontroleerd Congres, zat een stijging van de staatsschuld van 44,1% voor. Zijn opvolger, president Reagan, zag de staatsschuld in zijn twee ambtstermijnen met respectievelijk 77,4% en 60,2% toenemen, terwijl hij in al zijn ambtstermijnen, op zijn laatste twee jaar na, werkte met een verdeeld Congres. Tijdens het presidentschap van George H.W. Bush steeg de federale schuld met 54,4% toen de democraten beide huizen van het Congres controleerden. Toen president Clinton aan het bewind was, steeg de staatsschuld ook, maar slechts in bescheiden mate. De democraten controleerden het Congres gedurende zijn eerste twee jaar, maar de republikeinen herwonnen de controle gedurende de resterende zes jaar. Toen George W. Bush het Witte Huis bekleedde, steeg de staatsschuld in zijn eerste termijn met 34,7% en in zijn tweede termijn met 43,1%. De Republikeinen controleerden het Congres in alle jaren behalve zijn laatste twee jaren. Onder president Obama steeg de schuld in zijn eerste termijn met 50,7% en in zijn tweede termijn met 18,3%. Tijdens de eerste drie jaar onder president Trump steeg de schuld met 17,0%. Toen kwam de pandemie.
De volgende tabel toont het bedrag van de schuld aan het begin van elke presidentiële termijn (inclusief midterms), het percentage van de stijging tijdens elke president, en de partij die het Congres controleerde.
Congres
MJP
Hoeveel schuld is te veel?
De meesten begrijpen, tot op zekere hoogte, dat een te hoge schuld schadelijk is voor toekomstige generaties. Maar om de volledige impact te begrijpen, verwijzen we naar een onderzoek uit 2011, uitgevoerd door de Bank of International Settlements. De BIS, gevestigd in Basel, Zwitserland, is eigendom van 62 centrale banken uit landen over de hele wereld die samen 95% van het totale mondiale BBP vertegenwoordigen. Het is de bank van de centrale banken. In de studie getiteld “The Real Effects of Debt,” concludeert de BIS: “Op gematigde niveaus verbeteren schulden de welvaart en versterken ze de groei. Maar hoge niveaus kunnen schadelijk zijn.” Voor het onderzoek werden gegevens van 18 landen van 1980 tot 2010 onderzocht. De conclusie? Wanneer de overheidsschuld meer dan 85% van het bbp bedraagt, vertraagt de economische groei. Op dit moment bedraagt de federale schuldquote 136,58% van het BBP. We kunnen in de toekomst dus een tragere economische groei verwachten. Het rapport stelt ook dat naarmate de federale schuld boven deze drempel stijgt, een land minder goed in staat is een onverwachte crisis op te vangen.
Excessieve federale schuld: wat betekent dat?
Een overheid is slechts zo solvabel als haar burgers. Als er banen in overvloed zijn en de lonen behoorlijk, zal het beter gaan met de economie en zullen de belastinginkomsten volgen. Maar met zo’n hoge schuld zal Washington, als het er niet in slaagt de begroting onder controle te krijgen, proberen de belastingen te verhogen. Je kunt je echter niet met belastingen een weg naar welvaart banen, en in feite zijn hogere belastingen een economische tegenwind.
Hoe zullen de verkiezingen in november de zaken beïnvloeden? Als Trump wint, zal hij blijven dereguleren en de belastingen verlagen om de economische groei te stimuleren. Trump lijkt erg op Reagan wat betreft economische groei. Als Biden wint, zal er meer regelgeving komen, hogere belastingen, en een toename van sociale programma’s. Als de overheid uitbreidt, zullen er nog meer inkomsten nodig zijn en belastingen zullen het middel zijn. Maar met een reeds uit de pan rijzende schuld, die naar verwachting de komende jaren aanzienlijk zal toenemen, zal extra schuld systeemproblemen veroorzaken waaraan op een gegeven moment misschien niet meer te ontsnappen valt.
Amerika staat op een kruispunt. Als de staatsschuld stijgt zoals verwacht (45 biljoen dollar in 2024 en 78 biljoen dollar in 2028), zullen de Amerikanen de pijn voelen als de arbeidsmarkten verkrappen, de kloof tussen de top 10% en de onderste 50% groter wordt, en de sociale onrust toeneemt.
Om Ronald Reagan te citeren: “Er is hier sprake van een duidelijke oorzaak en gevolg die net zo netjes en voorspelbaar is als een natuurkundige wet: Als de overheid uitbreidt, krimpt de vrijheid.”
Kijk op mijn website.